Latest update بهمن ۱۹ام, ۱۳۹۷ ۱۰:۰۰ قبل از ظهر
مرد ۲۹, ۱۳۹۴ مدیر سایت اخلاق در سیاست, نوشته های من دیدگاهها برای اخلاق در سیاست شماره ۵ بسته هستند
بسمه تعالی
اخلاق در سیاست شماره ۵
حفظ حرمت انسانها، بدون تردید یکی از سرمایههای بزرگ و معنوی هر انسان حرمت و حیثیّت اجتماعی او است، این سرمایه معنوی، از یک سو به صورت ذاتی و همگانی است، به لحاظ آنکه نوع انسان، اشرف و ارزشمند ترین موجودات هستی است، و هیچ پدیدهای مادّی و ماورائی، به جز پروردگار متعال که کمال مطلق و بینهایت است در حرمت و ارزش به پای انسان نمیرسد. حتّی فرشتگان که کارگزازان معصوم و گوش به فرمان حق میباشد هم به یک معنی خدمتگزار انسان بوده چنانچه به نقل قرآن سجده کننده در برابر آدم شدند. و از سوی دیگر، هر فردی از انسان، در مدّت کوتاه یا طولانی عمر خود با تلاش و کوشش و صرف هزینههای مادی و معنوی در میان جامعه، برای خود آبرو و حیثیّی کسب کرده است، و حاضر نیست آن را به هیچ بهایی معاوضه مبادله کند و چه بسا خدشهدار شدن آن را بدتر از مرگ خویش میداند، و لذا برای پاسداری و حراست از آن، انواع تلاشها و سرمایهگذاریها را میپذیرد. و از طرف دیگر، دین اسلام، برای مسلمانان و اهل ایمان، حرمت و ارزش مضاعفی را قائل شده و به تمامی آنها در حفظ و نگهداری از حرمت، عزّت و شرافت خود و سایر افراد، فوقالعاده تأکید کرده است:
در روایتی مشهور، پیامبر اکرم(ص) میفرماید: «خداوند به هیچ مومنی اجازه نمیدهد که خود را به ذلّت و خواری بکشاند». و یا در روایت دیگر روزی پیامبر گرامی(ص) در مسجدالحرام ایستاده بود، رو کرد به مردم و به خانه خدا اشاره کرد و چنین جملاتی را فرمود: «سوگند به خدایی که مرا مبعوث به رسالت فرمود، احترام انسان مومن از احترام این خانه خدا بیشتر است».
بنابراین از نظر عقل و منطق و از دیدگاه شرع و مذهب، حفظ و نگهداری حرمت انسانها دارای هر مذهب و مرام، سلیقه و گرایش باشند، بر همگان واجب و لازم بوده و بیحرمتی و هتک حیثیّت انسانها، برای هیچ کس و هیچ مقام و تحت هر عنوان و بهانه جایز نمیباشد. چرا که بیاحترامی به افراد، بیاحترامی به انسانیّت و در صورت مسلمان و مومن بودن بیحرمتی به اسلام و ایمان میباشد. چنانکه هر فردی از انسان، باید از حرمت و حیثیت انسانی و اسلامی خود دفاع کند، و خود را در معرض هتک و بیحرمتی قرار ندهد.
فرهنگ حرمت شکنی:
و اگر در میان جامعه حرمتشکنی، باب شود و هر کس به بهانهای به خود اجازه دهد به حریم و شخصیت دیگران، خدشه وارد سازد، و اگر آنان که در رئوس قدرت و حکومت هستند، با مخالفان و منتقدان خود و یا منتقدان اعمال و سیاستهای جاری، بیحرمتی کنند و اگر صاحبان و دستاندرکاران رسانههای مکتوب و یا صوتی و تصویری و به خصوص رسانه ملّی، و نیز صاحبان تریبونهای عمومی، با استفاده از آن رسانه و تریبون، در مقام هتک حیثیّت و مخدوش ساختن آبرو و موقعیت اجتماعی منتقدان و یا رقبای سیاسی برآیند، علاوه بر آنکه نفس عمل و اقدام آنان، جرمی بزرگ حقوقی و فقهی به شمار میآید و آمران و مباشران مستحّق مجازاتهای قانونی و شرعی میباشند و پس از تحمّل مجازات و کیفر مربوط، به جرم حرمتشکنی و تجاوز به بزرگترین سرمایه معنوی انسانها، لیاقت و صلاحّیت خود را برای ادامه مسئولیت از دست داده و باید مسئولیت عزل شوند.
از همه مهمتر، به دست اولیاء امور، صاحبان و متولیّان رسانهها و تریبونها، فرهگ حرمتشکنی، هتّاکی، و تعّدی به حقوق معنوی و اجتماعی دیگران، در جامعه حاکم و رائج خواهد شد و از آن پس امنیّت حیثیّی و اجتماعی در چنان جامعهای وجود نخواهد داشت.
فراگیری شعله های آتش:
پیدایش و گسترش فرهنگ حرمتشکنی، چونان پیدایش شعلههای آتش در انبارهای غلات و یا جنگلهای پر از درخت میباشد که پس از سر بر آوردن، تر و خشک، سره و ناسره، کوچک و بزرگ را یک سره میسوزاند و خاکستر میکند، حتیّ تمامی حرمتشکنان، اعّم از طراحان، حامیان، راضیان، مشّوقان، مجریان و مباشران را در دام خود قرار میدهد. و یا بسان سیل خروشانی میماند که اگر از کوهساران جاری گردید، آنچه و آن کس را که در مسیر خود ببیند از بین میبرد و یا همراه خود به حرکت در میآورد.
اگر در سالهای اخیر شاهد بیاحترامی به همه مسئولان و مدیران جامعه و در سطوح مختلف میباشیم، و اگر در میان عامّه مردم در برابر بیحرمتیها و توهین و جسارتها به بزرگان انقلاب و نظام، عکسالعمل و دفاعی مشاهده نمیشود، همگی، معلول تجویز حرمتشکنی در مورد شخصیتهای منتقد، نخبگان، اندیشمندان، فعالان سیاسی و افراد عادّی، و حتّی مراجع تقلید شیعه و بزرگان دین میباشد. و به عبارت دیگر علت اصلی و مقصّر واقعی در انجام حرمتشکنیها و توهین و جسارت به همه افراد و معتقدات ملّت، مسببّان و مباشران اولیّه میباشند، و این جریان ضدفرهنگی و این فرهنگ و روش غیرعقلانی و نامشروع همچنان ادامه خواهد یافت، تا زمانی که طراحان و مسببان به اشتباه و گناه بزرگ خود پی برده و به سرعت در صدد جبران مافات برآیند و حرمتهای شکسته و حریمهای خدشهدار شده را ترمیم کرده و با قاطعیّت و جدیّت با هرگونه حرمتشکنی نسبت به هر فرد، گروه، جریان و جناحی، مقابله نمایند. آن گاه است که تا حدّی از ادامه این سیل خروشان و گسترش بیشتر شعلههای این آتش، جلوگیری خواهد شد.
رسول منتجبنیا (زادهٔ ۲۲ تیر ۱۳۲۴ در شیراز)، سیاستمدار اصلاحطلب، مجتهد ایرانی، قائممقام و از اعضای مؤسس حزب اعتماد ملی، عضو شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز و مدیر گروه فقه و اصول دانشگاه شاهد است. منتجبنیا نماینده سه دورهٔ اول مجلس شورای اسلامی، رئیس کمیسیون دفاع مجلس سوم، نماینده امام خمینی و رئیس سازمان عقیدتی سیاسی شهربانی کل کشور، مشاور رئیسجمهور در دولت خاتمی، قائممقام ستاد قرارگاه خاتم و ستاد کل پدافند، عضو حزب جمهوری اسلامی و نماینده خامنهای در انجمن اسلامی معلمان بودهاست.
آبا ۱۲, ۱۳۹۴ ۰
مرد ۱۷, ۱۳۹۴ دیدگاهها برای اخلاق در سیاست شماره ۲ بسته هستند
خرد ۱۵, ۱۳۹۴ دیدگاهها برای اخلاق در سیاست شماره ۴ بسته هستند
خرد ۰۵, ۱۳۹۴ دیدگاهها برای اخلاق در سیاست شماره ۳ بسته هستند
خرد ۰۹, ۱۳۹۷ ۰
تیر ۲۴, ۱۳۹۶ ۰
ارد ۰۸, ۱۳۹۶ ۰
آذر ۱۱, ۱۳۹۵ ۰